Hokjesdenken

Published by Inge Geerdens, on 02/02/2008

De generatie M komt er aan. Volgens trendwatcher Fons Van Dyck (blogger op o.m. HRMblogs.com) is dat de nieuwe lichting jongeren die zoetjesaan haar intrede doet op de arbeidsmarkt. M staat ondermeer voor multimedia, multitasking en millennium. De M’ers zijn geboren na de val van de Berlijnse muur, kennen het woord ‘economische crisis’ enkel uit de geschiedenisboeken en baden in technologische weelde. Ze hebben bij wijze van spreken sneller een persoonlijke pagina op Facebook dan een identiteitskaart. Ze zijn, zo vervolgt Van Dyck, erg mondig, kunnen netwerken als geen ander, maar zijn ook bijzonder veeleisend.

“Ook dat nog,” hoor ik u denken. Op dit moment – daar heb ik het eerder over gehad in deze column – hebben we al drie totaal uiteenlopende generaties samen op de werkvloer staan: de idealistische babyboomers, de cynische generatie X en de egocentrische generatie Y. Een hele uitdaging om te managen, want elke generatie heeft zo haar eigen werkwijze, ideeën en idealen. Dat geeft al vonken genoeg op kantoor. En daar moeten we nu die eigenwijze M’ers nog eens bijnemen.

Weet u, ik heb een broertje dood aan de drang van sociologen en trendwatchers om mensen in een keurslijf te dwingen. Categorie zus, generatie zo. Wat doet het ertoe? Zo zou ik zelf tot generatie X behoren: zwartkijker en fatalistisch. Ben ik dat dan? Laat ik maar beleefd blijven en gewoon ‘nee’ antwoorden in plaats van het populaire F-woord te gebruiken dat ‘mijn generatie’ zo kenmerkt…

Vraag blijft of het allemaal wel zo’n vaart zal lopen. Per slot van rekening hebben we ook met de huidige werkende generaties een soort Pax Romana bewerkstelligd. Samen bereik je altijd meer. Mensen leren dat al snel eens ze aan de slag gaan. Welke ondernemer wil er trouwens eenheidsworst op de werkvloer? Dat is zonder meer de doodsteek voor elke vorm van creativiteit. Dan geef ik er absoluut de voorkeur aan dat de vonken er afspatten.

Overigens is het volgens Van Dyck best mogelijk dat generatie M past voor het normale bedrijfsleven. Ze gaan liever voor eigen rekening aan de slag. Laat maar komen, denk ik dan. Start je eigen bedrijf maar op. Ons land kan wat extra ondernemersbloed goed gebruiken.

Trouwens, als je ondernemer wilt worden, hoef je niet perse tot generatie M te behoren. Heb je een plan of een idee waar je heilig in gelooft? Ga er dan voor! Al ben je 18 of 65, dat maakt toch niets uit? ‘Life’s what you make it’, de popgroep Talk Talk scoorde in de jaren tachtig een megahit met mijn levensmotto. Ik ben immers van mening dat mensen hun leven grotendeels zelf in handen hebben. Al betekent dat niet dat ze er ook effectief wat mee aanvangen. Maar goed, dat is een andere discussie.

(Deze column verscheen eerder in De Tijd)