Heksenjacht

Published by Inge Geerdens, on 25/10/2008

Nagaan of werkgevers bepaalde bevolkingsgroepen discrimineren, vanaf volgend jaar wordt het mogelijk. Dat besliste de federale minister van Werk Joëlle Milquet onlangs. Schoorvoetend zegt deze politica dat het niet de bedoeling is om bedrijven te gaan viseren. Nee? Mij lijkt het anders wel verdacht veel op een georchestreerde heksenjacht. Voor mij is het duidelijk: de beste kandidaat krijgt de baan. Tenslotte is positieve discriminatie ook discriminatie.

Discriminatietesten invoeren, je moet het maar durven bedenken. Door gerichte steekproeven te houden wil men nagaan of een bepaalde werkgever pakweg personen met een handicap, allochtonen of vrouwen discrimineert. Daarbij is het toegelaten om fake cv’s in te sturen. Valsheid in geschrifte dus, aangemoedigd door de overheid. En dat allemaal om bedrijven op het verkeerde been te zetten of in een slecht daglicht te kunnen stellen. Te gek voor woorden, eigenlijk.

Ik ben alvast benieuwd of de overheid die testen ook in eigen rangen zal doorvoeren. Waarschijnlijk ijdele hoop. In ieder geval zou ik daarvan de resultaten wel eens willen zien. Zoveel allochtonen en mensen met een handicap werken nu ook weer niet in overheidsverband. Zoals ik vorige week al aanhaalde, zouden we beter allemaal – overheid, werkgevers en werknemers – werk maken van een uitgebreid onderzoek dat peilt naar de redenen en oorzaken van zulke discriminaties. Dat laat ons toe om bij te sturen en een beleid uit te tekenen waarbij iedereen aan bod komt. Dat is overigens ook nodig willen we onze economische welvaart behouden.

Verder begrijp ik de werkgevers niet die bij voorbaat bepaalde personen uitsluiten voor sollicitaties. Dat getuigt van enggeestigheid en bekrompenheid, karakteristieken die ik niet meteen associeer met ondernemerschap. Bij mij haalt de beste kandidaat het. Punt. Niet meer, niet minder. Of die nu Mohammed heet, deels verlamd door het leven gaat, laat staan een vrouw is. Dat is mijn rekruteringsfilosofie. Vaardigheden, ervaring, persoonlijke ingesteldheid, gezond verstand en zin voor initiatief. Dat zijn criteria die voor mij doorwegen. Al de rest kan me, eerlijk gezegd, gestolen worden.

Ik ben ervan overtuigd dat heel wat ondernemers en HR-verantwoordelijken er net zo over denken. Wie de beste troeven in handen heeft, gaat met de job lopen. Eerlijker dan dat kan niet. In positieve discriminatie of quota geloof ik dan ook niet. Daar wordt niemand beter van. Discriminatietesten zijn in hetzelfde bedje ziek. Leuk om mee uit te pakken, ideaal om ondernemend België te tackelen, maar ze brengen geen zoden aan de dijk. Afvoeren dus.
 
(Deze column verscheen eerder in De Tijd)