Kim Clijsters en de arbeidsmark

Published by Jan Denys, on 08/10/2009

Kim Clijsters zorgde een paar weken geleden voor een gigantische verassing door na een loopbaanonderbreking van meer dan 2 jaar sterker dan ooit terug te komen en meteen de American Open te winnen. Kenners zijn het erover eens dat ze nu beter dan ooit staat te tennissen. In het geval van Clijsters kunnen we rustig besluiten dat de loopbaanonderbreking goed heeft uitgepakt voor de carrière. Voor de onderbreking won ze één grand slam. Meteen bij haar terugkeer verdubbelde ze meteen dit aantal.

Ook vanuit arbeidsmarktperspectief is de prestatie van Kim Clijsters opmerkelijk.  Daar pakken loopbaanonderbrekingen meestal niet goed uit voor de verdere loopbaan. Een deel van de achterstand van vrouwen op de arbeidsmarkt is toe te schrijven aan dit fenomeen. Dit geldt vooral als men de arbeidsmarkt voor langere tijd verlaat. Kortere onderbrekingen zijn gemiddeld genomen niet nadelig. Wie voor een langere tijd stopt met betaalde arbeid verliest competenties. Daarnaast wordt het professioneel netwerk minder geactiveerd. Daardoor wordt het kleiner en verliest het aan effectiviteit.

Waarom is dit dan bij Clijsters niet het geval?  Uiteraard spreken we hier niet over de normale arbeidsmarkt maar over mondiale topsport. Daar gelden uiteraard andere wetten. Maar dit betekent niet dat er geen lessen te trekken zijn. Onze tennisster heeft tijdens haar onderbreking drie zaken gedaan. Vooreerst heeft ze zich door een langdurige rust helemaal psychisch en fysisch kunnen herstellen. Topsport is slopend. Op een oordeelkundige manier rust nemen is dan een effectief middel om ermee om te gaan.  Daarnaast is ze moeder geworden en heeft ze ongetwijfeld tijd genomen om voor haar dochtertje te zorgen. Wat dit laatste betreft heeft Clijsters de traditionele functie van de loopbaanonderbreking opgenomen. Maar daar bovenop heeft ze sterk in haar loopbaan geïnvesteerd door ook langdurig en zeer intensief te trainen.  Het leidt weinig twijfel dat het de combinatie van deze drie factoren is die van Clijsters een betere speelster heeft gemaakt. Of dit leidt tot een betere carrière zal uiteraard afhangen van de concurrentie maar de eerste tekenen zijn alvast zeer positief.

Clijsters toont aan dat zelfs een langdurige loopbaanonderbreking niet noodzakelijk nadelig is voor het verder zetten ervan. Integendeel.  Dit kon echter alleen omdat er tijdens de loopbaanonderbreking ook heel sterk geïnvesteerd werd in training en competenties. Op de arbeidsmarkt is van dit laatste nog maar weinig sprake. Weinig werknemers maken van de onderbrekingsmogelijkheden gebruik om ook te investeren in hun verdere loopbaan. In de loopbanen van de toekomst zal dit ongetwijfeld een aandachtspunt zijn.

(Deze column verscheen eerder in De Tijd)