Published by Steven Warmoes, on 23/10/2009
Blogs zijn een bekend en blijvend fenomeen op het Internet. Ze zijn een onderdeel van wat men Web 2.0 noemt, waarbij gebruikers zelf inhoud toevoegen, en sociale interactie centraal staat. Vaak hoor en lees je de vraag: gaan blogs ook doorbreken in onze bedrijven en organisaties?
Onlangs had ik een interessant voorval in een project, waar we sites maken voor Communities of Practice (via SharePoint). Op een bepaald ogenblik doe ik het voorstel om in die site een blog te integreren. De eerste reactie was afwijzend. Waarom? Omdat de perceptie leefde dat blogs iets persoonlijk waren (zoals reisverhalen), dat je je toch niet bloot geeft, dat het toch niet te doen is om dat dagelijks bij te houden… Dit voorval toont voor mij aan dat concepten over blogs op het Internet niet zomaar intern over te nemen zijn, en dat een goed denkkader rond blogs in organisaties zeker nog niet tot de “common knowledge” behoort.
![]() |
Laten we eerst eens kijken wat een blog fundamenteel is. Een blog is in eerste instantie een (web)logboek, m.a.w. een verzameling van chronologische geordende berichten. Dus kan je je de vraag stellen: waar kom je die tegen? Vaak is het interessant om gewoon je mailbox te analyseren om reeds voorbeelden tegen te komen. |
Er zijn dus mogelijkheden genoeg! En in de meeste gevallen is het ook interessant dat mensen kunnen reacties schrijven op het blogbericht!
![]() |
Maar er is toch een heel specifieke goede praktijk bij interne blogs: ze gaan uit van een groep! Het zijn verschillende teamleden die iets in het project melden, of iets wat ze gelezen of opgevangen hebben over een concurrent… Wil dit zeggen dat er nooit interne blogs van individuele personen kunnen zijn? Dit kan wanneer iemand een nieuw idee wil lanceren en nog alleen staat. Maar als die andere personen kan inspireren ontstaat er een netwerk, en dan kunnen verschillende leden in een netwerk gaan publiceren. M.a.w. als een blog niet evolueert tot een groepsblog, dan stel je de vraag of de ideeën wel aanslaan. |
En verder ben je niet verplicht om wat je met blogtechnologie maakt ook een blog te noemen. “Nieuws” is vaak een direct aansprekende titel. | ![]() |
![]() |
Als je het zo bekijkt kan omzeggens elke afdeling, team, community… een blog maken. En via de RSS lezer kan elke medewerker zijn persoonlijke krant maken. E-mails dienen dan hoogstens nog om specifieke mensen dringend te wijzen op een specifiek bericht. Deze mail bevat dan een hyperlink naar dit bericht. |
Volledig mee eens. Ik maak graag deze aanvullende bemerkingen.
1.) In de praktijk merken we da het woord ‘Blog’ de mensen afschrikt omdat het te veel vrije-tijd-getint is. Daarom kondig je het best aan als een “nieuwsberichten-kiosk”.
2.) De volgende uitdaging is om aan te tonen dat er heel wat te ‘rapporteren’ valt. Want ook hier is heel wat schroom: mensen zijn niet gewoon om bottom-up berichten te maken van wat er leeft op de vloer. “Intraweb” is een top-down gegeven voor hen. Dus het vergt heel wat sleur- en trekwerk om de eerste berichten te publiceren. Een tip: maak medewerkers steeds de helden van het verhaal. Vermoem dus veel namen en zet ook hun foto’s er in. Stuur hen de link en moedig hen aan om deze link met hun collega’s te delen.
3.) Eens de mensen door hebben dat ze hun werk en hun bijdrage weerspiegeld kunnen zien op de “nieuwsberichten-kiosk” ben je klaar voor de volgende uitdaging: een community van auteurs aanzwengelen. Want na een jaartje bloggen heb je dan wel de journalitieke kriebels te pakken – maar dat is helemaal niet het punt! Je moet de mensen zelf aan het schrijven zetten.
Ik kan persoonlijk getuigen dat deze aanpak werkt en dat bloggen in elke organisatie zijn vruchten afwerpt, net zoals een wiki, een smoelenboek of elke andere vorm van collaboratieve programma’s.
Ongeacht de gemiddelde leeftijd van je doelgroep, de sector of ouderdom van de organisatie: web 2.0 creëert een hefboom voor de interne branding van een project of initiatief!
Your email address will not be published. Required fields are marked*