Published by Jan Denys, on 01/06/2010
Straks gaan we nog maar eens stemmen. De campagne loopt, maar het is nog steeds wachten op voorstellen van de politieke partijen voor het hervormen van de arbeidsmarkt.
Dat onze arbeidsmarkt goed stand heeft gehouden tijdens de crisis is geen reden om zelfvoldaan achterover te leunen, want de uitdaging is ontzaglijk groot.
Er zijn vooreerst veel te weinig mensen aan het werk. Dat geldt zeker voor laaggeschoolden, allochtonen en 50-plussers. Onze loopbanen zijn gemiddeld genomen ook te kort. Behalve te weinig mensen aan het werk zijn er sowieso te weinig mensen die zich aanbieden op de arbeidsmarkt (of te veel die zich hebben teruggetrokken). Zelfs als we de grote meerderheid van werkzoekenden aan het werk zouden krijgen, halen we niet de noodzakelijke werkzaamheidsgraad van 70 procent.
We hebben de hoofdstad met de hoogste werkloosheid van heel de Europese Unie. Er is ook geen land waar de verschillen inzake werkloosheid tussen diverse regio’s zo groot zijn als bij ons. Er is een gebrek aan mobiliteit op onze arbeidsmarkt. Werknemers blijven meer dan gemiddeld zitten, en werkzoekenden geraken veel moeilijker aan een job dan elders in Europa. In weinig landen is het verschil tussen insiders en outsiders zo groot als hier.
België kent ook een omvangrijke zwarte markt. Het gevoerde beleid van de overheid en van de sociale partners heeft de zwarte arbeidsmarkt zelfs gestimuleerd. De publieke sector trekt meer talent aan dan nodig, en verstopt dus de rest van de arbeidsmarkt. Ook onrustwekkend is dat ondanks een hoge belasting op arbeid onze sociale zekerheid er minder en minder in slaagt haar twee grote doelstellingen te vervullen: een bescherming tegen armoede en een bescherming om de levensstandaard te kunnen handhaven als zich een risico voordoet.
We eindigen deze deprimerende opsomming met de vaststelling dat we op de meeste terreinen wel wat vooruitgang hebben geboekt, maar dat onze achterstand nog groter is geworden.
Wat denken de politieke partijen daaraan te doen? De sp.a liet al weten de pensioenen te zullen verhogen met gemiddeld 200 euro. CD&V kwam onlangs moedig naar buiten met de eis dat loopbanen in de toekomst 45 jaar moeten duren. Intussen is dat, ongetwijfeld na tussenkomst van de bevriende organisaties, al weer sterk afgezwakt. We blijven dus voorlopig op onze honger zitten. Welke partij durft eerlijke en gedurfde voorstellen te doen die iedereen voor zijn verantwoordelijkheid plaatsen?
(Deze column verscheen eerder in De Tijd)
Your email address will not be published. Required fields are marked*