Piet Huysentruyt als waarmerk voor leereffect

Published by Marc Vermeulen, on 26/09/2010

Denkt u dat de deelnemers aan opleidingen hun best doen om een opleiding met het vereiste leerjolijt af te werken?Die vraag is wat vennijnig, want dubbel. Als je bedoelt: doen deelnemers hun best eens hun lichaam en geest zich in het lokaal bevinden, dan mogen we gerust zijn. Je komt maar zelden deelnemers tegen die ‘het tegen hun zin doen’. Ik had er onlangs wel eentje. Hij vond het en mij maar niks. Hij was bokkig, niet aanspreekbaar en gewoonweg te jong voor het onderwerp van die dag. Maar meestal zit het wel goed met de aanvangsmotivatie van deelnemers.

Veel erger is het gesteld met de leerstrategie van zowel de bedrijven die toch niet goedkope opleidingsdagen inkopen, als de strategie van de deelnemers zelf. Beide partijen hebben het bijzonder moeilijk met twee eenvoudige vragen: wat kom je doen en wat ga je nu doen? Het lijken wel vragen te zijn die voor de meesten een té hoge introspectiegraad vereisen. Onervaren of te brave trainers/Training Managers plooien te snel voor dooddoeners als: ‘Ik wil tips en tricks’, ‘Ik wil weten of ik goed zit met mijn aanpak’, ‘Ik ga mijn best doen om zoveel mogelijk van wat ik vandaag heb bijgeleerd in de praktijk toe te passen’, ‘Ik vond het eigenlijk allemaal even interessant’. Het is alsof je naar een kookles gaat en enkel maar als intentie kunt opbrengen dat je geïnteresseerd bent in taarten en na de les niet meer hebt opgestoken dan: ‘Ingrediënten zijn belangrijk’.

Dan ben ik een groter voorstander van de Piet Huysentruyt aanpak. Keukenpiet laat zijn naarstige kookprinsessen zeer nadrukkelijk en uiterst gedetailleerd beschrijven waarom ze slechts een fletse kriekentaart kunnen baren.

Geen blabla bij Piet: je moet en zal je huidige aanpak door hem laten onderzoeken, en na diverse stop, stop, stops (Piet glundert in de camera bij zoveel culinaire amateuristiek) volgt verplicht de opsomming over wat je vandaag hebt geleerd. De keukenslachtoffers weten ondertussen dat je bij PH niet moet afkomen met halfbakken bekentenissen. Een rap-rap-want-ik-moet-mijn-trein-nog-halen ‘Ik ga proberen erop te letten’ lukt niet.

Ik heb alle verering voor de genaamde zakenman Piet, maar een groot didacticus is hij niet. Toch haalt hij deelnemers de leerpieren uit de neus en verwacht hij een stevige parlé over de ten eerste, de ten tweede en de ten derde.

Zeg nu zelf, als Pietje Keukenprecies dat kan, waarom blijven wij met al ons didactisch comfort zo haperen in leergestamel?

In een volgend stukje lijst ik enkele vragen op waarmee een deelnemer en Training Manager hierrond aan de slag kunnen.