De sollicitant is klant

Published by Frederik Anseel, on 10/04/2012

Ik zie ongelovige blikken in de zaal. Ik beschreef een groep studenten net hoe hun intrede op de arbeidsmarkt er zou uitzien. Hoe je solliciteren als een fulltime job moet zien. Hoe je jezelf beter haalbare doelen kan stellen, zoals een eerste gesprek versieren. En hoe je vooral niet te ontgoocheld moet zijn als je bij vier op de vijf sollicitaties geen antwoord krijgt.

Vooral die laatste voorspelling roept protest op. Nemen bedrijven dan niet de moeite om een antwoord te geven op hun zorgvuldig voorbereide sollicitatie? Wraakroepend! Ik schud meewarig het hoofd. Want ik weet dat de meerderheid van deze strijdlustige groep studenten binnenkort aan de andere kant van de tafel zit als rekruteringsverantwoordelijke.

En exact hetzelfde zal doen. Geen antwoord op sollicitaties. Geen feedback na selectieproeven. Te druk. Geen tijd. Hans Bonte, sp.a, bond vorige week opnieuw de kat de bel aan. Hij overweegt een wetsvoorstel waarin bedrijven tot 500 euro boete kunnen krijgen indien ze sollicitaties niet beantwoorden.

Als werkzoekenden verplicht worden om werk te zoeken, dan zijn er ook plichten voor de werkgevers. Ook de niet weerhouden sollicitanten moeten gemotiveerd blijven, aldus Bonte. Simpele oplossing Maar eigenlijk is het te gek voor woorden dat werkgevers dit niet spontaan doen. Bedrijven hebben de mond vol over de war for talent. Er zijn talloze vacatures die niet ingevuld raken door een krappe arbeidsmarkt. Bedrijven investeren in conversation managers die via social media het gesprek met de klant en potentiële werknemers moeten aangaan. Maar al die inspanningen zijn tevergeefs indien men sollicitanten botweg negeert.

Het laatste decennium hebben wetenschappers intensief onderzocht hoe mensen reageren op sollicitaties. Niet erg verrassend stelden ze vast dat sollicitanten het onrechtvaardig vinden indien ze geen reactie krijgen op hun sollicitatie. Verrassender was de vaststelling dat dergelijke gevoelens van onrechtvaardigheid verstrekkende gevolgen hebben. Net zoals een ontevreden klant, vertelt de onrechtvaardig behandelde sollicitant zijn ontgoochelende ervaring tegen al wie het horen wil. En op Twitter en facebook zijn er vandaag veel luisterende oortjes.

Vrienden worden aangemoedigd om vooral zelf niet bij dat bedrijf te solliciteren. Men reageert niet alleen als een ontevreden klant, men ís ook een ontevreden klant. Na een slecht verlopen sollicitatie zijn mensen minder geneigd producten te kopen van het bedrijf en raadt men dit anderen ook af. De oplossing is nochtans simpel. Een eenvoudige standaardverklaring – ‘er waren betere kandidaten’ – blijkt al voldoende om de ontevredenheid te temperen.

Bijkomende inhoudelijke feedback kan voor echt positieve reacties zorgen, zelfs bij een negatieve beslissing. Beste werkgever, hebt u werkelijk nood aan een wet hierover?
—————————————————————————————————-

Zie ook : Een zinloos wetsvoorstel (Jan Denys)