Het hart van het sociaal overleg

Published by Securex, on 05/02/2013

Zelfs al wordt gezegd dat het hart uit het sociaal overleg gerukt is door de bevriezing van de lonen, lijkt het erop dat 2013 toch een jaar wordt van evolutie. Bedrijven zijn bezig met de hopelijk zinvolle implementatie van CAO 104 over langer werken en kijken (angstig) uit naar wat het eenheidsstatuut zal zijn. Als tussendoortje is er nu een virtueel akkoord over de flexibiliteit. Virtueel want één vakbond is er tegen gekant. We gaan er even van uit dat het akkoord er komt, ook al is dat niet zeker.

Zelfs al is de tekst nog vaag en zullen langs beide kanten van de paritaire grens stemmen opgaan dat het te ver gaat of net niet ver genoeg, het is een stap vooruit. Maar ook hier hinkt het sociaal akkoord achter op de praktijk. Werknemers krijgen met dit akkoord de gelegenheid tot een betere afstemming van werktijd aan eigen behoeften. Het akkoord preciseert het principe van kerntijd en van flexibele uren. Dit klinkt niet nieuw in de oren, want in veel bedrijven is er al een dergelijk systeem. Feit is dat het sociaal overleg vandaag erkent dat het concept arbeidstijd aangepast moet worden aan de noden van de moderne maatschappij.

Het hart van het sociaal overleg is niet het loonoverleg. Het moet meer gaan over de toekomst van de werknemers. Voor zover lonen decent zijn en voldoen aan maatschappelijke normen, moet de focus liggen op welzijn, op inzetbaarheid, op flexibiliteit, op concurrentievermogen. Kortom, het hart van het sociaal overleg mikt op leefkracht, niet op koopkracht.

(David Ducheyne, Chief People Officer Secure)