Published by Guests, on 10/02/2019
Door Romina Longo (Managing Director Batenborch Interim Management)
De laatste weken en maanden worden we overspoeld door berichtgeving over protest van woedende burgers. Burgeriniatieven eisen propere lucht en de grootste Belgische klimaatmars ooit is door Brussel getrokken. Onduidelijkheden over het beslissingsniveau voor migratie verhitten het debat in de Wetstraat en de Dorpsstraat. Gele hesjes luiden ruw de alarmbel over de hoge (brandstof)prijzen en de koopkracht die onder druk staat. Burn-outs en de gevolgen van een voortdurende ratrace op professioneel én familiaal vlak worden vaak pijnlijk zichtbaar. Kommer en kwel, soms op de minuut nauwkeurig verslagen door (sociale) media, soms nauwkeurig gemanipuleerd als fake news. Overal begluren veiligheidscamera’s ons doen en laten en accepteren we dat cookies aan onze privacy peuzelen. Zoveel onzekerheden. Het lijkt wel alsof de bodem onder onze voeten wordt weggemaaid.
Bestaat er een mirakeloplossing om dit tij te keren? Ik zie die vanuit een onverwachte hoek opduiken. Ik ben ervan overtuigd dat meer zekerheid op het werk een goed tegengewicht vormt tegen deze donderwolken en muizenissen. Vanaf 2019 kunnen oudere werknemers in een landingsbaan minder uren presteren. Ze kunnen overstappen op een lichtere job, bijvoorbeeld door werktijd te spenderen aan het geven van coaching en de overdracht van hun jarenlange knowhow. Zo halen oudere werknemers met iets minder inspanning toch even veel voldoening uit hun werk. En blijven ze langer met plezier aan de slag.
Wanneer we oudere werknemers laten landen, moeten we tegelijk hun jongere lotgenoten laten opstijgen. Dat kan door goede primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden, maar ook door te vertrouwen in hun capaciteiten en hun zelfredzaamheid aan te moedigen. Wanneer jongere werknemers de kans krijgen om autonoom te werken, zoeken ze automatisch naar manieren om hun werk nog beter te kunnen doen. Ook hier vertaalt die persoonlijke betrokkenheid zich in een grotere voldoening.
Of het een jonge starter, een oudere werknemer, een zelfstandige, een ambtenaar of een uitzendkracht betreft: de bedrijfscultuur moet in 2019 nog verder evolueren in de richting van zelfredzaamheid op de werkvloer. We moeten afstappen van de afwachtende afhankelijkheid van ‘oude’ structuren zoals school, overheid, werkgever, … en ervoor durven kiezen om zelf het heft in handen te nemen. Wie gelooft in zijn eigen sterkte, draagt dat aura verder uit, in de werkkring maar ook daarbuiten.
Vooruitziende, empathische managers moeten daarom een kader van flexibiliteit op de werkvloer uittekenen en aanbieden. Immers, wanneer medewerkers zich goed en gerespecteerd voelen op hun werk, presteren ze beter. Wanneer het werk een cocon van zekerheid, duidelijkheid en transparantie biedt, vormt onze werkplek een tegengewicht voor een wereld vol oproer en onzekerheden. Steeds vaker doen bedrijven daarvoor ook beroep op interim-managers. Ze doen dienst als externe, objectieve raadgeversom deze nieuwe manier van werken, en de bijhorende voldoening en werkzekerheid, ingang te doen vinden. Deze nieuwe opwaartse spiraal – optimism is a moral duty – introduceert zo een innovatieve sociale voortuitgang: meer welzijn op het werk leidt tot meer welvaart en meer welvaart leidt tot meer welzijn buiten het werk; in het gezin, op de school, in de sportclub, in de maatschappij… Wie zekerheid en betekenis ervaart in zijn job, zal minder donderwolken en muizenissen laten binnensluipen in het hoofd. Laten we daarvan dus een goed en oprecht voornemen maken voor 2019.
Your email address will not be published. Required fields are marked*